Άιντε, ο  θοδωράκης θόικο μου, κάθεται στης Ζάκυνθος το κάστρο.
Βάζει το κιάλι και τηράει.Άιντε, βάζει το κιάλι θόικο μου,και τηράει
και το Μοριά'γναντεύει.Βλέπει τη θάλασσα πλατιά,Άιντε, βλέπει τη θάλασσα, θόικομ',
νά'ναι πλατιά και το Μοριά αλάργα. Βλέπει την Αλωνίσταινα. Τον πήρε το παράπονο
και το μεγάλο ντέρτι. Του Λεωνίδα, του Λεωνίδα, το σπαθί  Κολοκοτρώνης το κρατεί.